Potomkowi generała towarzyszył wnuk siostry generała, Adam Suliga oraz przedstawiciele 21 Batalionu Logistycznego im. gen. bryg. Jerzego Dobrodzickiego z Rzeszowa, na czele ze st. chor. szt. Jackiem Mokrzyckim.
Podczas spotkania, goście zwiedzili Salę Tradycji, gdzie wręczyli przedstawicielom KaOSG sygnowaną replikę portretu generała Dobrodzickiego, który w oryginale został namalowany przez Bolesława Barbackiego.
***
Generał brygady Jerzy Kazimierz Dobrodzicki
Jerzy Kazimierz Dobrodzicki urodził się 14 grudnia 1884 roku w Wadowicach w rodzinie urzędnika Ignacego i Izabeli z domu Franz. W latach 1896-1900 uczył się w gimnazjum klasycznym w Wadowicach, następnie w korpusie kadetów we Lwowie (1900 – 1905). Służbę w armii austriackiej pełnił od 18 maja 1905 r. W 1911 r. nawiązał kontakt ze Związkiem Strzeleckim i został jego instruktorem. Podczas I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim dowodząc kompanią i batalionem. W grudniu 1916 r. otrzymał przydział do 6 pułku piechoty Legionów w Zambrowie i Ostrowi Mazowieckiej jako instruktor. Po kryzysie przysięgowym powrócił w szeregi austriackiego pułku, z którym trafił na front włoski.
Generał Dobrodzicki od początku związany był z 20 galicyjskim Pułkiem Piechoty, z którego wywodzi się 1 Pułk Strzelców Podhalańskich. Był człowiekiem znanym i cenionym przez Sądeczan. Z ramienia Komendy Głównej Polskiej Organizacji Wojskowej był kierownikiem sprzysiężenia organizacyjnego Polaków dla sprawy niepodległości. Jako politycznie podejrzany został wycofany z frontu do Bochni, gdzie doczekał rozbrojenia Austriaków, sam czynnie w nim uczestnicząc. Generał Roja, organizator WP na terenie Galicji, mianował go majorem i polecił zorganizować w Bochni i okolicy późniejszy 2 Pułk Strzelców Podhalańskich, którego Dobrodzicki został pierwszym dowódcą. Na front wojny z Ukraińcami wyruszył z 2 Pułkiem Strzelców Podhalańskich.
31 października 1918 r. dowodził przewrotem wojskowym w garnizonie bocheńskim.
Od listopada 1919 r. do września 1921 r. dowodził 5 Pułkiem Piechoty Legionów. Podczas odwrotu spod Kijowa został ciężko ranny. Po powrocie do zdrowia objął funkcję dowódcy 1 Brygady Piechoty Legionów, awansując jednocześnie na stopień podpułkownika.
We wrześniu 1921 r. awansował na stopień pułkownika i został mianowany dowódcą 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu, stanowisko to sprawował aż do 1926 r. W latach 1926 - 1928 pełnił obowiązki dowódcy piechoty dywizyjnej w 18 Dywizji Piechoty. W lipcu 1928 r. został pomocnikiem dowódcy Okręgu Korpusu nr 3 w Grodnie, awansując w następnym roku na stopień generała brygady. W grudniu 1929 r. został dowódcą Okręgu Korpusu nr 2 w Lublinie. Na stanowisku tym pozostał do śmierci.
Generał Jerzy Dobrodzicki oprócz pełnienia służby wojskowej, udzielał się również społecznie. Należał do Związku Podhalan - miał wyjątkowy sentyment i szacunek do ludzi gór, promując ich żołnierskie i poza żołnierskie walory. Oprócz tego w stał w Nowym Sączu na czele Komitetu Opieki nad Żołnierzami, wspierał działalność zmierzającą do zmniejszenia analfabetyzmu wśród żołnierzy. Należał do nowosądeckiego oddziału Towarzystwa Wiedzy Wojskowej. W czerwcu 1923 r. przyczynił się do otwarcia w Szczawnicy letniska związanego gospodarczo z 1 Pułkiem Strzelców Podhalańskich i nazwanego Sanatorium Podhalańskim im. gen. Andrzeja Galicy, z którego w pierwszej kolejności mogli korzystać kadra i żołnierze 1 Dywizji Górskiej.
Wiosną 1924 r. generał kierował akcją przeciwpowodziową na Sądecczyźnie. Oprócz dowodzenia 1 Pułkiem Strzelców Podhalańskich, pełnił również różne funkcje reprezentacyjne. Był wielkim animatorem szeroko pojętej góralszczyzny. Długo jeszcze po jego śmierci, trwała o nim żywa pamięć na Sądecczyźnie i Podhalu z racji jego rycerskości, działań niepodległościowych oraz działalności w Pułku Strzelców Podhalańskich, a także wkładu w organizację jednostek podhalańskich i zamiłowania do szeroko pojętej góralszczyzny.
Generał Jerzy Kazimierz Dobrodzicki zmarł 15 listopada 1934 r. w Warszawie, pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach.
Odznaczony był m.in. Orderem Krzyża Virtuti Militari V klasy, Orderem Polonia Restituta III klasy, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Zasługi.
Jego nazwisko zostało wymienione na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w 1988 roku w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu, honorującej dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich.
Źródło: archiwum-21blog.wp.mil.pl/pl/11.html oraz wikipedia